Depresja dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn, nastolatków i seniorów. Jak widzisz, jest to demokratyczne zaburzenie. Jednakże wygląda inaczej w zależności od płci i wieku oraz sytuacji, w jakiej znalazł się chory. Poznaj różne oblicza depresji. Dowiedz się, kiedy kończy się smutek, a zaczyna depresja. Dzięki artykułowi pomożesz bliskiej osobie z depresją wydostać się z jej szponów.
Jak jest różnica między depresją a zwykłym smutkiem
Wbrew pozorom różnice są łatwe do wychwycenia. “Dołek” ma określoną przyczynę. Może to być zmęczenie, przysłowiowy gorszy dzień, czy problemy (osobiste, w pracy, w sferze finansów). Objawy kończą się na smutku, który trwa jeden lub kilka dni. Osoba wychodzi z kryzysu wzmocniona i z nowymi przemyśleniami, szybko wraca do swojego trybu życia.
Tymczasem depresja to trwający ponad 2 tygodnie nasilony smutek, ale nie tylko. To także zmęczenie utrudniające codzienne życie. Stoi za tym bezsenność, ale nieraz u osób z depresją pojawia się stan przeciwny — nadmierna senność.
Osoba z depresją traci motywację do działania (pracy, hobby, kontaktów z innymi), a przy dużym nasileniu również chęci do życia. To szczególnie trudny moment, ponieważ utrata sensu i nadziei może prowadzić do myśli samobójczych. Nieraz zamieniają się w tragedię samobójstwa.
Pracę i wypoczynek przy książce bądź serialu albo filmie utrudniają trudności ze skupieniem i pamięcią. Nieraz osoba z depresją nic nie je lub je przez rozsądek, czasem odczuwa niepohamowany apetyt.
Różne oblicza depresji
Depresja u kobiet pojawia się 2 razy częściej niż u mężczyzn. Przejawia się najczęściej obniżeniem nastroju z płaczliwością oraz apatią. Depresja może pojawić się u pań także po porodzie. Płaczliwość i niepokój do 2 tygodni po rozwiązaniu wpisuje się w burzę hormonalną; to tak zwany “baby blues”. Jednak gdy objawy trwają dłużej i utrudniają funkcjonowanie rodziny, może się za nimi kryć depresja.
Z kolei mężczyźni w depresji mają nieco inne niż typowe objawy. Raczej nie popadają w przygnębienie czy apatię, ale są drażliwi i łatwo wpadają w złość. Częściej sięgają po używki (alkohol, narkotyki). Niestety ze względu na czynniki kulturowe (wychowanie w przekonaniu, że “chłopaki nie płaczą”) później trafiają do specjalisty. Nic dziwnego, że wśród mężczyzn jest więcej przypadków samobójstw.
U nastolatków objawy depresji nieraz przypominają burzę hormonów lub inne zmiany okresu dojrzewania. Nastolatek ma zmienny nastrój, problemy ze snem i apetytem, trudności z nauką, jest zmęczony i apatyczny. Wcześniej towarzyski, teraz staje się milczący, ze względu na problemy z koncentracją i pamięcią zaczyna też mieć trudności z nauką. Skarży się na bóle głowy i brzucha, rozstrój żołądka, nieraz mdleje.
Skuteczna pomoc rozpoczyna się od trafnej diagnozy
Postawienie precyzyjnej diagnozy składa się z kilku etapów. Są to:
- wykluczenie chorób fizycznych (neurologicznych i innych), które mogą odpowiadać za objawy depresji. Nieraz pod zmęczeniem, bezsennością, czy trudnościami z koncentracją i pamięcią kryją się inne niż depresja choroby;
- wykluczenie niedoborów witamin i minerałów;
- przyjrzenie się lekom, jakie przyjmuje osoba z objawami;
- zebranie wywiadu od danej osoby oraz jego bliskich;
- analiza objawów;
- określenie rodzaju depresji.
Na podstawie tych wszystkich danych psycholog zaproponuje formę pomocy, metodę leczenia: psychoterapeutycznego, farmakologicznego lub łączoną.
Demokratyczna jeśli chodzi o wiek i płeć depresja, wymaga również demokratycznych form pomocy. Po etapie wnikliwej diagnozy psycholog doradzi, jaką metodę leczenia wybrać. Może to być tylko terapia, mogą to być same leki lub terapia i leki.
